Karta zgłoszenia uczestników

Młodzież z Trzcińca przez wiele lat od pierwszej edycji – jeszcze organizowanej przez Radio
Merkury i Poznański Oddział IPN brała udział w akcji „Zapal znicz pamięci”. Między innymi
dzięki naszym wyjazdom w inne rejony tej akcji z czasem została ona rozszerzona na inne
województwa, Oddziały IPN i rozgłośnie radiowe.
Dlatego nie dziwi, że w tym roku również nasze koło historyczne postanowiło upamiętnić
ofiary niemieckiego ludobójstwa z pierwszych miesięcy II wojny światowej. Tym razem
udaliśmy się na teren Powiatu Chodzieskiego, podążając śladem 13 ofiar z Budzynia.
Wyprawę rozpoczęliśmy od miejsca uwięzienia zakładników, niestety ten budynek przy ul.
Rynkowej w Budzyniu nie jest już oznaczony tablicą pamięci. Następnie las, w którym zginął
Czesław Piskorski. Tam też nie mogliśmy znaleźć historycznego dębowego krzyża. Z kolei
słynne z czasu Powstania Wielkopolskiego wzgórze „Okręglik”, u podnóża którego Niemcy
rozstrzelali trzech kolejnych budzyńskich patriotów. Tablice poświęcone dwom budzyńskim
proboszczom na frontonie kościoła parafialnego. Jednego z nich Niemcy zamordowali w
ramach „Operacji Tannenberg”, a drugiego w KL Dachau. Cmentarz parafialny, gdzie
upamiętniona jest cała trzynastka zamordowanych, ale i ponad 40 innych poległych na
wszystkich frontach II wojny. No i wreszcie poświęcony im wszystkim pomnik przed Domem
Kultury. Wycieczkę zakończyliśmy na Wzgórzach Morzewskich koło Kaczor, gdzie wśród
czterdziestki ofiar z innych gmin znalazło swój tragiczny koniec czterech z grona trzynastu,
których śladem podążaliśmy.
Modlitwa i refleksja towarzyszyły nam przez cały ten sobotni dzień 26 października. „Ludzie
ludziom zgotowali ten los” (Zofia Nałkowska, Medaliony)

W dniu 22 października odbyło się oficjalne otwarcie naszej biblioteki i czytelni. Przecięcie czerwonej wstęgi nastąpiło w obecności zaproszonych gości p. Eugenii Szastko, dyrektorki Gminnej Biblioteki Publicznej w Czaplinku i p. Katarzyny Jesionek oraz dyrekcji ośrodka, pracowników i wychowanków. Uroczystego cięcia dokonał dyrektor ks. T. Kościelny oraz p. Eugenia Szastko. Podczas spotkania rozmawialiśmy o książkach, zainteresowaniach oraz o planach naszej biblioteki na najbliższy czas. Dziękujemy naszym gościom za obecność oraz za prezenty, które zasilą księgozbiór naszej biblioteki.

W październiku tego roku aura wyjątkowo dopisuje, nie sposób więc, by żeglarze usiedzieli na
miejscu. Dwa październikowe weekendy (4-6 X i 18-20 X) dla członków koła żeglarskiego przebiegły
pod znakiem ostatków żeglowania. Podczas pierwszego z nich odbyło się wywodowywanie naszego
jachtu w Nowym Warpnie – skoro przyjechał dźwig, to nie mogliśmy już wydłużyć sezonu. Oczywiście
weekend wypełniły nam jak zwykle także inne aktywności, jak survivalowe wyprawy do lasu,
rozgrywki na Orliku, strzelanie, grzybobranie, ognisko, polowa Msza św. czy jesienne porządki.
Drugi październikowy biwak został przeznaczony na dalsze prace portowe, podczas których
pływaliśmy już tylko na „bączku”, by wyciągać boje, zabezpieczaliśmy jacht na zimę czy
porządkowaliśmy port. Ale i tym razem nie zabrakło dodatkowych atrakcji, choć grzybobranie nie
było już tak obfite (tylko 30 kani, a poprzednio ponad 40, ale za to rydze, a nawet rzadko występujące
grzyby). Skorzystaliśmy też z zaproszenia na kolejną podgrodzką imprezę – tym razem było to
otwarcie przez burmistrza dydaktycznej ścieżki historycznej, którą przyjdzie nam pewno nie raz
przebieżyć. Niestety, co dobre szybko się kończy, więc i sezon żeglarski nieuchronnie zbliża się do
finiszu.

Granice nie służą temu, żeby budować mury i trzymać ludzi na dystans, chodzi o to, żeby stworzyć dla siebie bezpieczną przestrzeń. Krótko mówiąc, zdrowe granice mówią o tym, co jest dla nas w porządku, a co nie. Kiedy w relacji jest miejsce zarówno na bliskość, jak i na odrębność, potrafimy lepiej komunikować własne potrzeby i o nie dbać. Granice są elastyczne i zmieniają się z upływem czasu.

Może masz za sobą relacje, w których granice były nieszczelne lub zbyt sztywne - albo w ogóle nie istniały

Poniżej opisuję trzy rodzaje granice.

Nieszczelne granice (bierność)

Taka osoba ma trudność z odmawianiem i oddzielaniem własnych myśli i opinii od poglądów innych. Może nadmiernie angażować się w ich problemy i obawiać się odrzucenia, jeśli nie zgodzi się z nimi albo nie podporządkuje ich życzeniom.

Sztywne granice (agresja)

Taka osoba może wydawać się zamknięta w sobie, rzadko prosi o pomoc. Trzyma ludzi na dystans (w znaczeniu emocjonalnym, fizycznym lub innym), żeby się chronić.

Zdrowe granice ( asertywność)

Taka osoba nie ma problemu z odmawianiem innym i jasno komunikuje swoje potrzeby. Wie też, kiedy powiedzieć "tak". Nie rezygnuje ze swoich wartości dla aprobaty innych.

Dzisiaj pracowaliśmy nad tym jakim osobom i w jakich sytuacjach stawiamy zdrowe granice, a kiedy nasze granice są zbyt sztywne, albo przeciwnie - nieszczelne.

Piękne prace, piękna współpraca i z odwagą zaprezentowane przez naszych wychowanków

Empatia jest jedną z najważniejszych umiejętności prospołecznych. Można ją opisać jako umiejętność rozumienia tego, co czują inni, patrzenia na sytuację z ich perspektywy i zamieniania się z nimi miejscami. Jest mediatorem w każdym rodzaju interakcji społecznych. Empatia zaczyna się rozwijać w dzieciństwie. To ważne, aby dzieci rozwijały empatię. Empatia to umiejętność związana z życzliwością, odmiennością, koleżeństwem, solidarnością, pracą zespołową i wsparciem. Eksperci są zgodni, że jest to umiejętność niezbędna w rozwoju społecznym, która pozwala istotom ludzkim wzmacniać więzi, budować i utrzymywać relacje oraz nawiązywać kontakty z innymi na szerszą skalę.

Naukowcy odkryli również, że stopień empatii przewiduje predyspozycje do kłamstwa. Dzieci, które są bardziej empatyczne, kłamią mniej, a kiedy już to robią, kłamstwa nie trwają zbyt długo

Oto kilka innych powodów, dla których warto korzystać z gier i zabaw w celu rozwijania empatii:

Uczucia empatyczne zmniejszają skłonność do zastraszania.

Promują życzliwość, współpracę i chęć pomocy innym.

Przydają się do nauczania dzieci, jak wyrażać swoje uczucia i emocje oraz łączyć się z uczuciami innych.

Uczą wskazówek dotyczących reagowania na różne sytuacje społeczne, takie jak żałoba, wypadki i inne.

Są sposobem na naukę rozpoznawania, kontrolowania i regulowania własnych emocji.

Pomagają poprawić ogólne umiejętności komunikacyjne, nie tylko w zakresie umiejętności słuchania innych.

Na zajęciach wykonaliśmy wełniane pacynki, dyskutowaliśmy o ich potrzebach, marzeniach, o tym gdzie i z kim chciałby spędzać czas, z jakiego powodu mogą się złościć, smucić i uśmiechać. Okazało się, że te wełniane lalki mają bardzo podobne troski i radości do naszych